Анатолій Балуценка
5001 АДНА
СТРАФА
Яшчэ я голас музы добра чую,
Ў паэзii працягнецца шлях мой,
I мiкравершы скласці паспрабую,
Каб многае сказаць адной страфой.
25.01.2001
5002
ПОКАЯНИЕ
Всегда в общеньи ощущал души полёт
И радовался маленькому чуду,
Со мной холодными все стали, словно лёд,
Экспромты больше сочинять не буду.
25.01.2001
5003 СЛОВА I
СПРАВА
Была цудоўнаю размова:
Адкрыўся велiчны абсяг,
Ды справы вымагае слова.
Цi будзе у яе працяг?
25.01.2000
5004 ЧАТЫРЫ
РАДКI
Упэўненасцi шмат i мора веры,
Чатыры пакарацца мне радкi,
Займаюць вершы значна менш паперы,
Ды, як ў вялiкiх, змест у iх такi.
25.01.2001
5005 ГЛУХIЯ
НЕТРЫ
Спатканне зацягнулася да рання,
Туманы распаўзлiся па зямлi,
Сцяжыначкi пяшчотнага кахання
Мяне ў глухiя нетры завялi.
25.01.2001
5006 СКАЖУЦЬ
РАМОНКI
Да каханкi шлях трымаць,
Цi дамоў да жонкi?
Каго лепей абдымаць,
Скажуць хай рамонкi.
25.01.2001
5007 ПЛАЧ ПА
КРАСЕ
Плакала чарэшня па красе:
Кветак засталося вельмi мала,
Хоць вэлюм вясновы мелi ўсе,
Вяршалiну бура паламала.
26.01.2001
5008 ЗАЦIШАК
Калi студзёны вецер дзьме бясконца,
Бо шчасце не сустрэлася ў жыццi,
Каб трошачкi душу сагрэла сонца,
Зацiшак трэба хоць-якi знайсцi.
26.01.2001
5009 КЕПСКI
СУСЕД
Вясной было цудоўна, цяжка летам,
Здараецца такое у бяроз,
Бо дуб жаданы кепскiм стаў суседам,
I не галубiў больш пяшчотай лёс.
26.01.2001
5010
ЦУДОЎНЫЯ АБЛОКI
Цудоўныя бялюткiя аблокi,
Здаецца: iх красе няма
цаны,
Калi запоўняць небасхiл высокi,
То затуляюць сонца i яны.
26.01.2001
5011 НЕ
ЗГIНАЦЦА
Не трэба згiнацца ад драмы,
Пускаць ў сваё сэрца тугу,
Чакаюць i пасткi, i ямы
На доўгiм жыццёвым шляху.
26.01.2001
5012 ВЯСНОВЫ
СОН
Пасумую i паплачу
Па былой вясне,
Шчасце толькi часам бачу
У вясновым сне.
27.01.2001
5013 ГУЛЛIВЫ
ЗАЙЧЫК
Душу студзiў занадта доўга цень,
Былых пачуццяў пачалась праверка,
Бо ззяе, нiбы сонечны прамень,
Гуллiвы зайчык нейчага люстэрка.
27.01.2001
5014
ЖЫЦЦЁВАЯ СУПЫНКА
Ў нетры завяла мяне сцяжынка,
Вецер стогне ў шапках верхавiн,
Тут цяпер жыццёвая супынка,
Поруч толькi зоркi журавiн.
27.01.2001
5015
НЕПАХIСНЫЯ ДУБЫ
Здавалiсь моцнымi пагрозы
Ад немiнучай барацьбы,
Шумяць лiстотаю бярозы,
Ды непахiсныя дубы.
28.01.2001
5016 ЗОРКА
Зоркi свецяцца свечкамi ў люстры вады
На азёрах, у рэчцы, на моры,
Калi зорка заззяе ў жыццi сапраўды,
Не дадуць ёй нiколi прасторы.
28.01.2001
5017 ВЕЛIЧ
КРАСЫ
Хутка вяне краса, як на сонцы пракос,
Ды затое духмянае сена,
У красы вельмi шпаркi i зменлiвы лёс,
А ў душы яе велiч нязменна.
28.01.2001
5018 ШЛЯХ У
БАЛОТА
Ззяла сонейка ярка ў жыццi,
А цяпер дождж, туманы i слота,
Па сцяжыначцы трэба iсцi,
Што вядзе немiнуча ў балота.
29.01.2001
5019 ВОЧЫ
КАХАНАГА
Жыццё падарыла мне цуд,
I шлях стаў цудоўным дзявочы,
Ад цемры няма больш пакут:
Мне свецяць каханага вочы.
29.01.2001
5020 БАЧЫЦЬ
ВЯСЁЛКУ
Не заўжды праз жыццё пракладзеш магiстраль,
Няма часам благога прасёлка,
Толькi хмары i цемра навокал, на жаль,
Ды хачу, каб заззяла вясёлка.
29.01.2001
5021 МАРА АБ
ШЧАСЦI
Хай лёс падаруе бяду незнарок
Ці iншыя прыйдуць напасцi,
Апошнi пакуль не зрабiў яшчэ крок,
Жыве ў душы мара аб шчасцi.
30.01.2001
5022 КАНЕЦ ШЧАСЦЮ
Нiбы сонца, расцвёў па вясне дзьмухавец,
Ды сустрэў нечакана замiнку,
Прыйшоў шчасцю i радасцi хуткi канец:
Праз мурог пратапталi сцяжынку.
30.01.2001
5023 ШЛЯХ ДА
ШЧАСЦЯ
Упарта шукаю да шчасця свой шлях,
Iду праз лясы i балоты,
Ды шчасце, напэўна, жыве на гарах,
А дол – без любвi i пяшчоты.
30.01.2001
5024 ВЕТРАЗI
МАРАЛI
Пунсовыя маралi ветразi
З маленства трэба набываць iмкнуцца,
Прайсцi магчыма з iмi па гразi,
I ў небяспечны час не пакаўзнуцца.
30.01.2001
5025 ЛЁС
ЗОРАК
Ў жыццi згараюць нават зоркi:
Палае вельмi зырка гмах,
I лёс у iх бясконца горкi,
Бо паўтараюць знiчак шлях.
31.01.2001
5026 СУМНЫ
КАНЕЦ
Вясной натхненне здатны даць паэту,
Як сонейка, цудоўны дзьмухавец,
Ды прыгажосць заўжды знiкае к лету,
Бясконца сумны у яе канец.
31.01.2001
5027 ХТО
ВIНАВАТЫ?
Як мадэлi на экране,
Як бутоны дзiўных руж,
Прыгажосць iх з часам вяне.
Вiнаваты час цi муж?
31.01.2001
5028
ЗНIШЧАЛЬНАЯ ЛАВIНА
Якi быць можа ад сумётаў страх,
Калi пад iмi цiха спiць далiна?
Ды небяспека тоiцца ў гарах:
Знiшчальнаю становiцца лавiна.
31.01.2001
5029 БОЛЬ
РЭЧКI
У рэчкi сумны i няшчасны лёс,
Бо перажыць прыходзiцца пакуту,
Бо боль ручай празрысты ёй прынёс:
Жахлiвую для фауны атруту.
31.01.2001
5030 ТУМАН З
МРОI
Здаваўся чыстым, як раса, раман,
I месца ў iм не знойдзецца пакутам,
Ды з мроi як рассеяўся туман,
То ява апынулась з чорным брудам.
31.01.2001
5031 ШЛЯХI
КАХАННЯ
Вядзе каханне шляхам ўзлёту
Або нязносных цяжкiх ран,
Бо лёс на шлях кiдае слоту,
Дождж, снег, пранiзлiвы туман.
31.01.2001
5032 ПЕРАД
БУРАЙ
Зашумела нiва перад бурай,
Кепскiя спаткалiся часы,
Цяжка устаяць перад вiхурай,
Каб не зруйнавалiсь каласы.
31.01.2001
5033 ЦУДОЎНЫ
БЕРАГ
Хвалi бiлi у бераг цудоўны,
Непахiсны ён быў, нiбы сталь,
Ды, нарэшце, стаў гладкi i роўны.
Як красы дзiўнай хвалям не жаль?
31.01.2001
5034
СКРЫЎДЖАНЫЯ БЯРОЗЫ
Упарта дзьме вясновы вецер,
Капёж не выплакаў ўсiх слёз,
Зялёным хутка стане вецце
Зiмою скрыўджаных бяроз.
1.02.2001
5035
ПРЫГОЖЫЯ БУТОНЫ
Здавалась, што цудоўным будзе лёс,
Прыгожымi былi бутоны дужа,
Ды спёку хутка летнi час
прынёс,
Заўчасна звяла, потым ссохла ружа.
1.02.2001
5036
ТРЫВОЖНЫ НАБАТ
Як бальзам цi падобны нажу,
Словы рознае маюць значэнне,
Або радасць прыносяць ў душу,
Цi трывожны набат засмучэння.
1.02.2001
5037 ЦЯЖКА
БЕЗ ТУРБОТ
Ўзiмку без снегу зямля зсумавалась,
Цяжка зусiм без турбот,
Хай бы шчаслiвая доля спаткалась:
Дала маленькi сумёт.
1.02.2001
5038 ЧЫСЦIНЯ АДНОСIН
Спытаў пясочак жоўценькi у рэчкi:
«Навошта варушыць мяне на дне?»
Казала плынь: «Не замiнаюць спрэчкi,
Бо чысцiня адносiн не мiне.»
2.02.2001
5039 НЯМЫ
ЛЕС
Вецер сiлай сваёй ганарыўся,
Дрэвы скардзiлiсь: «Бедныя мы»,
Ды, нарэшце, ад працы стамiўся,
I замоўкнуў лес, нiбы нямы.
2.02.2001
5040 ЛЁС
КРАСУНI
Пiлавалi сасну для будовы:
Самым лепшым упасцi прыйшлось.
Заўжды лёс у красунi суровы:
Вабiць знiшчыць яе прыгажосць.
2.02.2001
5041 ГЛЫТОК
ВОЛI
Лёс трымае моцна абцугамi,
Горка ад няволi i тугi.
Чаму лёс заўсёды з ланцугамi?
Глыток волi сэрцу дарагi.
2.02.2001
5042 ПЛЫНЬ
КАХАННЯ
Прыйдзе каханне калi да пары,
Цяжка прайсцi яго школу:
Плынi нiяк не адолець гары,
Толькi збягае да долу.
2.02.2001
5043
БЯСКОНЦЫ ГУШЧАР
Ззяла вясёлка ад радасных мар,
Ява сустрэла сурова:
Цяжка iсцi праз бясконцы гушчар,
Клiча наперад дуброва.
2.02.2001
5044 СЛУХАЦЬ
ЗЯМЛЮ
Над вершам сур'ёзна падумаць люблю,
Пiшу пра спакой i трывогу,
Уважлiва слухаць патрэбна зямлю,
Яна заўжды дасць дапамогу.
3.02.2001
5045 ПАЛКАЯ
НАДЗЕЯ
Па хвалях цiха ў Лету лёс плыве,
Але пакуль яна яшчэ далёка,
Душа надзеяй палкаю жыве,
I прыгажосцю радуецца вока.
3.02.2001
5046 ВОДАР
КВЕТАК
Прыемны, як цуд, водар лiпавых кветак,
Не вабiць цвет яблынi так,
Але, як сканчаецца звонкае лета,
У яблык ёсць водар i смак.
3.02.2001
5047 МАРА АБ
ЛЕЦЕ
З надзеяю мару аб будучым леце,
Натхненне у сэрцы нашу,
Бо сонца ласкава i радасна свецiць
I шчасцем натхняе душу.
3.02.2001
5048
ДАПАМАГЧЫ МАРЫ
Заўсёды ява значна горай мары,
Ўдзень ў мары сонца, зорачкi ўначы,
Наяве неба зацягнулi хмары.
Як мары явай стаць дапамагчы?
3.02.2001
5049 СЦЕЖКА
ДА ШЧАСЦЯ
Не заўсёды суровай быць можа зiма,
I яна падарыць здатна шчасце,
Там, дзе летам дарогi к каханым няма,
Па вадзе можа сцежку пракласцi.
3.02.2001
5050 ЛЮБАЯ
ВОСЕНЬ
Бабскае лета, ляцiць павуцiнне,
Лепш не бывае красы!
Любая восень душу не пакiне
Ўзiмку ў благiя часы.
3.02.2001
5051 ПЕСНI
ПРА ЛЮБОЎ
Травень. Бярозы спяваюць лiстотай
Для маладзенькiх дубоў,
Песнi напоўнены дзiўнай пяшчотай,
Словы у iх пра любоў.
3.02.2001
5052 ВЯЛIКАЯ
МЭТА
Кветка распусцiлась пры дарозе,
Вiльгацi няма i пыл вакол,
Ды не расквiтнець яна не ў
змозе,
Бо мэта вялiкая – любоў.
4.02.2001
5053
ПАШТОВАЯ ТРОЙКА
Iнтэрнет, камп'ютэры, мадэмы,
Снег, вакол бялюткая зiма,
Час звужае для паэтаў тэмы,
Бо паштовай тройкi больш няма.
4.02.2001
5054 МАРНЫ
ШАНС
Жыццё – як у гульнях
рулетка,
Надзея дасць пэўны аванс,
Ды выйгрыш здараецца рэдка,
Бо, нiбы мiраж, марны шанс.
4.02.2001
5055 ВЫНIК
Выхоўваць iмкненне да мары –
Як лашчыць i песцiць вужа,
Хоць вабяць цудоўныя
чары,
Ды ў вынiку стогне душа.
4.02.2001
5056 СВАЯ МАЛIТВА
Чужая малiтва i песня.
Сваiх хто нам мець не дае?
Цi прыйдзе, нарэшце, прадвесне:
Малiтвы i песнi свае?
4.02.2001
5057
СЯЛЯНСКАЯ ДАРОГА
Не вабяць чамусьцi нiкога
Свае i палi, i лугi,
Сялянская клiча дарога,
Ды шлях выбiраем другi.
4.02.2001
5058 ЯК ДА
ЗОРАК
Хрушчоўкi, хаты, дзе выгоды на двары,
Не ведалi другой архiтэктуры,
Нiколi не былi з палацамi сябры,
Таму нам, як да зорак, да культуры.
4.02.2001
5059
СТАБИЛЬНАЯ ПАРА
Стабильная пара, прекрасная пара,
Поднял высоко их полёт,
Осенние песни отпела гитара,
Зима с белым снегом грядёт.
5.02.2001
5060
ВДОХНОВЕНИЕ ЛЮБВИ
Придёт обязательно в жизни мгновенье,
Вновь буря случится в крови,
И в душу ворвётся волной вдохновенье
Прекрасной и нежной любви.
5.02.2001
5061 УЛАСНАЯ
ВIНА
Каханне – жыцця прыгажосць i аснова.
Ззяць будзе яно цi мiне?
Прыходзiць заўсёды ў душу выпадкова,
Знiкае па ўласнай вiне.
5.02.2001
5062 ФАКЕЛ
ЛЮБВИ
Мне душу суровые ветры студили,
Водой заливали дожди,
И факел любви без труда погасили.
Зажжётся ли он впереди?
5.02.2001
5063
ЗЛАТОКУДРАЯ ОСЕНЬ
Весна была светлой, как майское утро,
И летом не встретилась тьма,
Уж осень, но стала она златокудрой.
Какая же будет зима?
5.02.2001
5064 ЗАЛАТАЯ
ЗАРА
Жыццёвая лодка сустрэлась з бядою,
Iмкнуся падняць парусы,
Каб зноўку спаткацца з зарой залатою,
Прыйшлi каб кахання часы.
5.02.2001
5065 РАДАСНЫ
ЗОЛАК
Iшла я шашой, перайшла на прасёлак,
Цяпер па сцяжынцы iду.
Спаткаецца зноўку мне радасны золак,
Цi вечар падорыць бяду?
5.02.2001
5066
ЗДАВАЛАСЬ
Травiнка расла на сыпучым пяску,
Здавалась няшчаснай i кволай,
Але не хадзiлi касцы за раку,
Каб ёй зрабiць долю суровай.
6.02.2001
5067
КРАНАЎСЯ ЗОРАК
Заўжды стане марным iмкненне да зор,
Аддацца мо лепш iншай справе?
Хаця часам чую ганебны дакор,
Ды зорак кранаўся ў уяве.
6.02.2001
5068 ДАРОГА
Ў НIКУДЫ
Бяжыць рэчкi плынь невядома куды,
Яе не хвалюе трывога.
Таксама без сэнсу ў людзей праз гады
Жыццёвая крочыць дарога.
6.02.2001
5069 ПАД
СЯКЕРУ
За рэчкай рос стомкi рэлiктавы лес,
Прыгожы, як казка, не ў меру.
Не любяць шчаслiвых разумных гарэз,
Папаў таму лес пад сякеру.
6.02.2001
5070 ПЫШНЫ
МОХ
Падобна на луг, зелянеў пышны мох,
I мяккасць у iм, i пяшчота,
Але ступiць некалькi крокаў не змог:
Уграз па калена ў балота.
6.02.2001
5071
НАСТУПНЫ КРОК
Цудоўна змяя выглядае здалёк,
Душу не турбуе пакутай,
Ды кожны наступны палохае крок,
Бо бачыцца джала з атрутай.
6.02.2001
5072 ДОБРЫ
СОН
Нiколi сябе не адчуеш iзгоем,
Часовы закончыўся скон,
Прыемна прачнуцца з цудоўным настроем,
Бо добры пабачыўся сон.
6.02.2001
5073
НАЙЛЕПШАЕ ПАЧУЦЦЕ
Ад спраў натхненне маю i ад слоў,
Бо ззаду засталося лiхалецце,
Бо грэе, нiбы вогнiшча, любоў,
Найлепшае з усiх пачуццяў ў свеце.
6.02.2001
5074
СТРЕМИТЕЛЬНЫЙ РАЗБЕГ
Стремительный, быстрый разбег,
Шасси убирают в полёте,
Всегда ожидает успех,
Коль спорится дело в работе.
7.02.2001
5075 ШЛЯХ ПА
ПРАСЁЛКУ
Пяшчынкi скрыпяць на зубах,
Iду, знемагаю душою,
Пайшоў па прасёлку мой шлях,
Раней ён бег добрай шашою.
7.02.2001
5076 ВЯСНОВЫ
IЗУМРУД
Вясною кветкi расцвiлi, як цуд,
Краса натхняла шчодра шчасцем душы,
Ды ўлетку зжоўк вясновы iзумруд,
Хачу, заўжды цвiлi ў душы каб ружы.
7.02.2001
5077
ПАЎНОЧНАЯ ДУША
Паўночная душа – халодны ў ёй ляднiк,
I клiмат вельмi зябкi i суровы,
Я ж толькi да цяпла i ззяння сонца звык,
Мне да спадобы тып душы паўднёвы.
7.02.2001
5078 ХВАЛI
ПЯШЧОТЫ
Аб шчасцi бярозы вясною спявалi,
Якое прыносiць любоў,
Лiлiся пяшчоты цудоўныя хвалi,
Растала каб сэрца дубоў.
7.02.2001
5079 ЗА
СЧАСТЬЕМ
В лес ходят только за грибами.
За счастьем мне куда пойти?
Ходила полем и лугами,
Но не смогла его найти.
7.02.2001
5080
ПАКУТНIКI
Несправядлiва дзелiць долi лёс,
Не развязаць абрыдлiвыя путы,
Пакутнiкам ён шчасця не прынёс,
А дорыць толькi новыя пакуты.
8.02.2001
5081 ГОРАЙ
АГНЯ
Доля выпала горай агня,
Душу абпякае i крылы,
I прыносiць пакуты штодня.
Каб вытрымаць, дзе знайсцi сiлы?
8.02.2001
5082
НЕПАХIСНЫЯ ДУБЫ
Бушуюць душэўныя буры,
Няўтульна ад горкай журбы,
Нясуцца бясконца вiхуры,
Стаяць непахiсна дубы.
8.02.2001
5083 НЕ
ПРАЦЯГНУЛАСЯ
Было, як цуд, прыгожым ранне,
Ды цвет пад моцным лiўнем змок,
Не працягнулася каханне:
З тычынак змыла ўвесь пылок.
8.02.2001
5084 ВЫНIК
БАРАЦЬБЫ
Прыходзiць час, пупышкi
разрываюць
Аковы вельмi шчыльнай лупiны,
Упарта сабе волю здабываюць
Ў няшчаднай цяжкай барацьбе яны.
8.02.2001
5085 РАДНЯ ВЯСЁЛАК
На крылах матылькоў гараць вясёлкi,
Паверыць цяжка, што да iх раднi
Належаць генетычна аднакроўкi:
Жахлiвыя, як змеi, вусянi.
9.02.2001
5086 ПАЛАЦ З
ЛЁДУ
I палац, i долю з мёду
Абяцаў каханы мой,
Апынуўся палац з лёду,
Бо кахаў мяне зiмой.
9.02.2001
5087 ГОРАЙ
IРЖЫ
Любоў яднае, як электразварка,
Метал суцэльным ад яе стае,
Ды горш iржы памiж каханых сварка,
Хоць шво, як сталь, а трэшчыну дае.
9.02.2001
5088 ВАБIЦЬ
ЗЯМЛЯ
Зайздросна стала курыцы аднойчы:
Пабачыла у небе жураўля.
Але штодня ёй зерне сыплюць двойчы,
Не неба яе вабiць, а зямля.
9.02.2001
5089 ХАПАЦЦА
ЗА ПАВУЦIНКУ
Згiнае лёс да долу, як травiнку,
Калi часы нядобрыя прыйшлi,
Хапацца трэба i за павуцiнку,
Падняцца каб з забруджанай зямлi.
9.02.2001
5090
НЕДАЛЁКI ЕЛЬНIК
Цудоўны i прыгожы лес высокi,
Ды ў iм заўжды магчыма заблукаць.
Мо лепей выбраць ельнiк недалёкi,
Ад водару каб шчасце атрымаць?
9.02.2001
5091 СПАКОЙ
Кiдаюць шчодраю рукой
Мне музы дзiўных слоў завею,
А я тады знайду спакой,
Як нiву вершамi засею.
9.02.2001
5092 ЖАНОЧАЕ
ШЧАСЦЕ
Жаночае шчасце чамусьцi шчарбатае,
Шэрымi робiць гады,
Мо шчасце пабачыла кожная пятая,
Iншыя ў горы заўжды.
9.02.2001
5093 СТРАДАНИЕ
Отболело, отстрадала,
Долго мучила любовь.
Оказалось, видно, мало,
И теперь страдаю вновь.
9.02.2001
5094
ПЛАКУЧЫЯ БЯРОЗЫ
Уносiць плынь лiсток апошнi з дуба,
Яшчэ шмат лiсця залатога у бяроз,
К дубам заўжды раней прыходзiць згуба,
Бярозы робяцца плакучымi ад слёз.
9.02.2001
5095
САЛОДКАЯ ВОЛЯ
Iду па жыццёваму полю,
Раблю, як у лесе, кругi,
Салодкую знiшчылi волю,
I далей гнятуць ланцугi.
9.02.2001
5096 АСАЛОДА
ШЧАСЦЕМ
Капёж вясновы i зiмовы лёд,
Яны заўсёды непарыўна разам,
Ад летнiх кветак будзе яшчэ мёд,
I асалода шчасцем прыйдзе з часам.
10.02.2001
5097 ЧАСЫ
ПЯШЧОТНАСЦI
Быў у гiтары голас юны,
Прайшлi пяшчотнасцi часы,
Бо тонкiя парвалiсь струны,
Гучаць цяпер адны басы.
10.02.2001
5098 ШЛЯХ ПА
КАЛЯIНЕ
Папала кола ў каляiну,
Свабоды звузiўся абсяг,
Вядзе няшчасную краiну
Па старай каляiне шлях.
11.02.2001
5099 КУРЫНЫМ
КРОКАМ
Прыемны ўзлёт, або хаця бы бег,
Ды рух яшчэ дасюль нябачны вокам,
Бо лёс марудна вельмi, як на грэх,
Iдзе наперад, ды курыным крокам.
11.02.2001
5100 ГОРКАЯ
ТУГА
Нiколi я цябе не цалавала,
Але сустрэла на сваiм шляху,
Ды лёс цяпер стаў чорным, як навала,
Я па табе п'ю горкую тугу.
11.02.2001